کد مطلب:41655 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:253
رسول خدا(ص) از من خواست آیات آن سوره را بنویسم. با تقریر و املای او كار نوشتن را شروع كردم و آیات را یك به یك نگاشتم تا رسیدم به این آیه شریفه: (انما ولیكم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلوه و یوتون الزكوه و هم راكعون).[1] . دیدم آن حضرت در یك حالت خلسه و خواب آلودگی فرو رفته اند و عین حال زبان او همچنان بر تقریر و املای آیات مشغول است. من علی رغم خواب بودن حضرت آنچه از او می شنیدم همه را نیك می نوشتم تا اینكه كار كتابت سوره پایان گرفت و املای آیات به انتها رسید. در این هنگام رسول خدا(ص) از خواب بیدار شد و به من فرمود: بنویس! پس شروع كرد و از آغاز همان آیه ای كه لحظاتی قبل به خواب فرو رفته بود، تلاوت كرد. به او گفتم: مگر شما هم اینك این آیات را تا پایان سوره املا نكردید و من تمام آنها را نوشتم؟! [صفحه 47] صدای حضرت (به نشانی تعجب) به تكبیر باند شد و سپس فرمود: آن كس كه این آیات را بر تو املا می نموده جبرئیل بوده است. بدین ترتیب از مجموع یكصد و بیست و چهار آیه سوره مائده، شصت آیه را پیامبر خدا(ص) بر من املا فرمود و تعداد شصت و چهار آیه باقی را، امین وحی، جبرئیل بر من املا كرد. عن علی بن ابی طالب قال: دخلت علی رسول الله (ص) و هو یقرا سوره المائده فقال: اكتب. فكتبت حتی انتهی الی هذه الایه. (انما ولیكم الله و رسوله و الذین آمنوا...) ثم ان رسول الله (ص) خفق براسه كانه نائم و هو یملی بلسانه حتی فرع من آخر السوره. ثم انتبه فقال لی: اكتب، فاملی علی من الموضع التی خفق عندها.فقلت: الم ملی علی حتی ختمتها؟ فقال: الله اكبر، ذلك الذی املی علیك جبرئیل... فاملی علی رسول الله (ص) ستین ایه واملی علی جبرئیل اربعا و ستین آیه.[2] . [صفحه 48]
بر پیامبر خدا(ص) وارد شدم. حضرت سرگرم تلاوت سوره مائده بود. (گویا بخشی از این سوره بتازگی نازل گشته بود و وجود مبارك آن حضرت در حال تلقی و حی و اخذ آیات قرآنی بود).
صفحه 47، 48.